Rok 2021

I (LXXVI) Spotkanie DKK odbyło się na 5 stycznia. Rozmawiano o książce Joanny Kuciel-Frydryszak „Służące do wszystkiego”. Wypowiedzi 5 osób na facebooku.

Przejmujące losy „białych niewolnic”, kobiet z najniższego szczebla hierarchii służby domowej. Tych, których w przedwojennej Polsce było najwięcej. Zatrudniane przez mieszczaństwo wiejskie dziewczęta zaczynały służbę mając często 15 lat. Nie miały prawa do urlopu i wypoczynku, pracowały od świtu do nocy za grosze.

Joanna Kuciel-Frydryszak zagląda do ich maleńkich pokoików w eleganckich kamienicach, przypatruje się, co robią, gdy mają wychodne, obserwuje je przy kuchennej pracy, współczuje, gdy muszą oddać swoje często nieślubne dzieci.

Ale praca służącej to mimo wszystko awans i dotknięcie lepszego świata. Dla niektórych służba stanie się przygodą życia. Inne w rodzinie chlebodawców znajdą przyjaciół i opiekunów.

W galerii służących pojawiają się zarówno te, które zapisały się w historii: Anna Kaźmierczak, prababcia kanclerz Angeli Merkel, Teosia Pytkówna, żona Stanisława Wyspiańskiego, Aniela „Ciemna”, która wymyśliła końcówkę Ferdydurke, komunistka Etla Bomsztyk, jak i te bezimienne. Zobaczymy je także podczas drugiej wojny światowej, gdy heroicznie będą pomagać swoim chlebodawcom.

Służące do wszystkiego to także opowieść o stosunkach klasowych oraz o potrzebie dominacji lepiej urodzonych nad biedakami. To momentami zabawna, a czasem gorzka lektura. Na pewno zaś ważna.

II (LXXVII) Spotkanie DKK miało miejsce 25 marca – online, na platformie Google Meet. Rozmawiano o książce Iwony Kienzler „Prowokatorka: fascynujące życie Marii Dąbrowskiej.

Zaprezentowano uczestnikom inne książki Iwony Kienzler, jak również inne pozycje tematycznie związane z postacią Marii Dąbrowskiej oraz jej dorobek pisarski.  Uczestniczyło 6 osób.

Maria Dąbrowska przez lata postrzegana była niemal jak pomnik narodowej literatury. O jej prywatnym życiu nie mówiło się wcale albo mało, a pisarka kojarzyła się wielu jedynie ze szkolnym obowiązkiem czytania Nocy i dni. Tymczasem Dąbrowska nie była typem zalotnisi, raczej przeciwnie: niska, drobna, nie malowała się i nie nosiła biżuterii, ubierała się skromnie, preferowała styl sportowy, lubiła garnitury, przez całe lata nosiła taką samą fryzurę. Miała jednak w sobie to „coś”, co przyciągało zarówno mężczyzn, jak i kobiety. Po śmierci męża Mariana Dąbrowskiego była przez 20 lat związana ze Stanisławem Stempowskim, czołowym polskim masonem. Pod koniec lat 20. przeżyła intensywny romans z Jerzym Czopem, właścicielem uzdrowiska w Jaworzu. Kochały ją też kobiety; ostatnie lata życia spędziła w towarzystwie Anki Kowalskiej, również pisarki. Na początku lat sześćdziesiątych, zapoznawszy się z poświęconą jej pracą Zdzisława Libery, zdegustowana poprosiła: Pan mnie zanadto upoczciwia, robi pan ze mnie moralizującą starą ciotkę, niech mnie pan trochę odpoczciwi. I właśnie ta publikacja jest próbą „odpoczciwienia” jej wizerunku.

III (LXXVIII) Spotkanie DKK odbyło się 29 kwietnia online, na platformie Google Meet. Dyskutowano o książce „Serotonina” Michela Houellebecqa. Zaprezentowano uczestnikom inne powieści tego autora. 7 osób.

Najnowsza powieść Michela Houellebecqa, najsłynniejszego żyjącego francuskiego pisarza, kontestatora i uważnego krytyka kultury zachodniej. Okrzyknięta najbardziej rozpaczliwą i mroczną powieścią w dorobku wybitnego pisarza. „Serotonina” to historia czterdziestosześcioletniego Florenta-Claude’a Labrouste’a, który pewnego dnia odkrywa, że partnerka zdradzała go z młodymi mężczyznami podczas filmowanych orgii. Opuszcza ją i całymi dniami snuje się po barach, wygłaszając tyrady na temat związków miłosnych. Bohaterowi udaje się funkcjonować jedynie dzięki regularnemu zażywaniu tabletki Captorix, która powoduje wydzielanie serotoniny, zwanej hormonem szczęścia.

IV (LXXIX) Spotkanie DKK w bibliotece. Dyskutowano o książce „Nic zwyczajnego.
O Wisławie Szymborskiej” Michała Rusinka. Zaprezentowano uczestnikom inne powieści tego autora, jak również tomiki poezji poetki. Klubowicze przygotowali i odczytali wybrane przez siebie fragmenty wierszy. Uczestniczyło 8 osób. 

Piętnaście lat sekretarzowania takiej osobie? Doprawdy, nie było w tym nic zwyczajnego. Ona –świeżo upieczona Noblistka, On – magister filologii polskiej. Miał jej pomagać przez trzy miesiące, między przyznaniem a wręczeniem nagrody w 1996 roku. Został dłużej. Poetka i jej Pierwszy Sekretarz. W tej książce spotykamy Wisławę Szymborską, której do tej pory nie znaliśmy. To portret osoby nieprzeciętnej, damy o niezwykłym poczuciu humoru, a zarazem umiejętności mówienia o sprawach najistotniejszych. Portret, który pozwala zbliżyć się do niej i istoty jej poezji. Ekscentryczna starsza pani. Rozchichotana, czasami frywolna, lubiąca językowe zabawy i „practical jokes”. Wolała rozmowy ze zwykłymi ludźmi niż kongresy poetów i dyskusje z intelektualistami.
Depresyjna, melancholijna i surowa w sądach o sobie i innych. Perfekcjonistka, nie znosząca rozmów o błahostkach i marnowania czasu na spotkania z ludźmi, które nic jej nie dawały oprócz, jak mówiła, pustych kalorii. Po Noblu powtarzała, że zrobi wszystko, żeby nie stać się osobistością, lecz pozostać osobą. Kiedyś rozpoznał ją taksówkarz i powiedział: „To dla mnie zaszczyt wieźć taką osobliwość”. Trochę racji miał: była dość osobliwym przedstawicielem naszego gatunku.
Z takim taktem, subtelnością i wnikliwością mógł o Noblistce napisać tylko jeden Autor. 

V (LXXX) Spotkanie DKK w bibliotece. Rozmawiano o książce Tomasza Michniewicza „Chrobot. Życie najzwyklejszych ludzi świata”. Uczestniczyły  4 osoby.

Siedem podróży w czasie. A ponieważ czas dany nam jest jako pamięć, będzie to siedem podróży przez siedem pamięci siedmiu zwykłych ludzi. Niby ten sam świat i te same czasy, ale widziane z różnych perspektyw – mieszkańca Ugandy, USA, Kolumbii, Indii, Finlandii, Zimbabwe i Japonii.

Siedem opowieści zwykłych ludzi o problemach, wyzwaniach, szansach i możliwościach. Ich zestawienie uświadamia, jak wiele zależy od tego, czy miało się szczęście urodzić się tu, a nie gdzieś indziej. Siedem ludzkich historii i jedna próba odpowiedzi na pytanie, po co to wszystko.

Najnowsza książka nagradzanego reportażysty Tomasza Michniewicza to niezwykłe połączenie zapisu osobistych historii i wnikliwego spojrzenia na globalne problemy współczesnego świata. Autor w niezwykle plastyczny i wiarygodny sposób pokazuje świat takim, jak widzą go bohaterowie, zmuszając do refleksji nad kondycją człowieczeństwa.

VI (LXXXI) Spotkanie DKK w bibliotece 27 sierpnia. Dyskutowano o książce Santiago Pajaresa „Książka, której nie ma”. Uczestniczyło 9 osób.

Madryt. David Peralta pracuje w wydawnictwie, które opublikowało bestsellerową sagę pt. Spirala. Książki z tej serii sprzedano w milionach egzemplarzy na całym świecie, a czytelnicy niecierpliwie czekają na kolejny tom. Problem w tym, że wydawca od czterech lat nie otrzymał następnej części mistrzowskiego dzieła. Sytuację pogarsza głęboko skrywany sekret – nikt nie wie, kto jest autorem powieści…
Podczas gdy przyszłość wydawnictwa wisi na włosku, David dostaje zadanie odszukania tajemniczego autora. Ale jak znaleźć człowieka, który robi wszystko, by zachować anonimowość? Enigmatyczne wskazówki zaprowadzą Davida do wioski w Pirenejach, zamieszkiwanej przez wyjątkowych ludzi. Nieoczekiwanie, dzięki tej podróży, David spojrzy na
swoje życie z zupełnie nowej perspektywy.

W tym samym czasie w Madrycie… pewien egzemplarz Spirali w przedziwny sposób wpływa na losy czterech innych osób. Wciągająca, pełna ciepła i humoru opowieść o tym, że jedna książka może odmienić życie człowieka w najbardziej nieoczekiwanym momencie.

VII (LXXXII) Spotkanie DKK w bibliotece miało miejsce 24 września. Dyskusja toczyła się wokół książki Wendy Welch „Księgarenka w Big Stone Gap”. Wzięło udział 8 osób. Opowieść o tym, jak kochające się małżeństwo, dwa koty, dwa psy i trzydzieści osiem tysięcy książek może odmienić życie lokalnej społeczności. Jack i Wendy Welch zawsze marzyli o prowadzeniu księgarni. Pewnego dnia postanowili, że nie można dłużej zwlekać z realizacją marzeń. Zapragnęli żyć niespiesznie, według własnych zasad. Kupili dom w niewielkiej górskiej

miejscowości i zaczęli sprzedawać używane książki. Wiele wskazywało, że przedsięwzięcie nie ma prawa się udać: otwieranie księgarni na końcu świata, w kryzysie, w epoce e-booków, wydaje się co najmniej nierozsądne! Szybko okazało się, że sam optymizm nie wystarczy. Aby księgarnia zaczęła działać, trzeba wokół niej zbudować prawdziwą wspólnotę… Urzekający, realistyczny, kipiący humorem, wnikliwy i wartki pamiętnik Wendy Welch to idealny
towarzysz każdego czytelnika.

VIII (LXXXIV) Spotkanie DKK w bibliotece odbyło się 29 października. Rozmawiano o książce Toma Hanksa „Kolekcja nietypowych zdarzeń”. Obecnych było 8 osób.

Debiut literacki wybitnego i uwielbianego aktora to arcyciekawy zbiór opowiadań – eleganckich, poruszających, zabawnych, niekiedy figlarnych, czasami melancholijnych i zawsze zaskakujących. Pisząc o weteranie drugiej wojny światowej i jego rodzinie, czy o rozwódce szukającej nowego miejsca w życiu, albo o skomplikowanej relacji nastoletniego surfera z ojcem i o niespodziewanej podróży na Księżyc Tom Hanks dowodzi, że potrafi wniknąć w istotę przyjaźni, rodziny, miłości i zwykłego codziennego życia. Szlachetność i wrażliwość, którymi zasłynął jako aktor, w równej mierze biją z jego prozy.

IX (LXXXV) Spotkanie DKK odbyło się 26 listopada w bibliotece. Rozmawiano o książce Anity Demianowicz „Końca świata nie było”. Gościem na spotkaniu była Joanna Pajkowska – kapitan jachtowy, mieszkanka naszej gminy. Uczestniczyło 10 osób. Anita Demianowicz po pięciu latach pracy w korporacji postanowiła zmienić swoje życie. Kupiła bilet, spakowała plecak, zostawiła w domu męża i wyjechała na pięć miesięcy do Ameryki Środkowej. Odwiedziła w tym czasie Gwatemalę, Honduras, Salwador i Meksyk. Aby naprawdę dobrze poznać kraje, w których się znalazła, uczyła się języka hiszpańskiego i mieszkała u gościnnych rodzin. Z nimi spędziła Wielkanoc i Boże Narodzenie, uczestniczyła też w barwnych i hucznych procesjach. Podróżowała głównie tzw. chicken busami. Zakochała się w wulkanach i wspięła niemal na każdy, który znalazł się na jej drodze. W dżungli, którą przemierzała z blisko siedemdziesięcioletnim przewodnikiem, tropiła czarną pumę. W dawnej stolicy państwa Majów brała udział w uroczystościach związanych z końcem kalendarza Majów. To opowieść nie tylko o podróży do świątyń Majów, na szczyty aktywnych wulkanów i wiosek zamieszkiwanych przez Garifunów, lecz także o podróży w głąb siebie, w poszukiwaniu celu w życiu, o swojej własnej drodze do szczęścia, a przede wszystkim o odkrywaniu wiary w siebie i swoje możliwości. Wyjazd do Ameryki Środkowej stał się dla autorki początkiem wielkiej podróżniczej przygody autorki. O autorce: Anita Demianowicz (ur. 1981) podróżniczka, dziennikarka, fotografka. Współpracuje m.in. z magazynami: „Podróże”, „Poznaj Świat”, „Rowertour”. Prowadzi stronę podróżniczą www.banita.travel.pl,na której dzieli się zdjęciami i historiami z wyjazdów. Od czasu pierwszej podróży do Ameryki Środkowej zakochana w tym regionie świata. Prowadzi wyjazdy dla kobiet i stale ćwiczy się w tym, co kocha najbardziej, czyli w pisaniu i fotografii.

X (LLXXXVI) Świąteczne spotkanie DKK odbyło się w bibliotece 17 grudnia.